Droge voeten dankzij de Oosterscheldekering

Onlangs werd ik samen met een dertigtal andere Instagrammers uitgenodigd door Rijkswaterstaat om een kijkje te komen nemen IN de Oosterscheldekering (ook wel bekend als Neeltje Jans). Een unieke kans omdat je nooit letterlijk in de kering mag komen als publiek. Uiteraard zei ik hier volmondig ja tegen. Na dit bezoek heb ik alleen nog maar meer respect gekregen voor de bedenkers en makers van de Oosterscheldekering. Het is o.a. deze kering die zorgt dat ik droge voeten heb en niet heel Zuid-West Nederland onder water staat.

"Eigenlijk doen we iets heel geks"

We beginnen de dag met wat algemene info en het kennis maken met elkaar. We mogen al gauw naar boven en foto’s maken op het dak van het Topshuis waarvandaan Rijkswaterstaat de Oosterscheldekering bediend. Het waait ontzettend hard bovenop het dak en je kunt je voorstellen hoe erg het hier kan spoken als het echt stormt. Al gauw zie ik een mooi plekje waar ik wil fotograferen. Normaal begrijp ik met het urbexen niet precies wat men bedoeld met bordjes waarop staat verboden toegang, maar deze keer besluit ik toch maar netjes te vragen of ik langs het hekje mag…. Helaas is geen optie.

Eenmaal terug binnen krijgen we een mooie korte lezing van Ria Geluk, overlever van de watersnoodramp van 1953. Zij was toen 6,5 jaar oud maar je merkt in haar verhaal en stem dat ze zich alles nog als de dag van gisteren herinnerd. Ik luister gefascineerd naar haar indrukwekkende verhaal en ben er net als vele anderen helemaal stil van. Voor mijn generatie is het allemaal zo normaal, op droge grond staan, maar natuurlijk als Ria verteld dat we eigenlijk onder de zee wonen komt het besef bij mij. Ria bevestigd deze gedachte ook zelf dat wat we doen in Nederland eigenlijk heel gek is, om onder het zeeniveau te wonen. Vanuit alle hoeken van de wereld komt men naar o.a. de Oosterscheldekering omdat het echt een knap staaltje enginering is wat we in de Oosterschelde hebben weggezet.

The Belly Of The Beast

Dan is het zover en rijden we met z’n allen richting de kering. Eerst nog wat foto’s van de buitenkant, maar daarna mogen we “ The Belly Of The Beast” in. Het is iets totaaaaal anders dan wat ik verwacht had. Eigenlijk is het een hele lange betonnen gang waar kabels, grote zware deuren en allerlei mechanische aansturingen. Je hebt niet in de gaten dat je in zo’n grote kering rondloopt. Tot ik naar buiten loop ergens halverwege de kering, dan sta je in eens oog in oog met het bouwwerk en kun je het aanraken. Dan heb je gelijk weer het besef waar je staat en hoe bijzonder dit is. Hoe krachtig de zee hier is merk ik als ik tegen een muur geleund sta en de zee tegen de kering voel beuken, de muur voel je gewoon trillen.

De toekomst

We krijgen nog een uitleg van drs. Eric van Zanten, een van de engineers bij Rijkswaterstaat. Hij heeft onderzoek gedaan naar de effecten van zeespiegelstijging op de Oosterschelde. De Oosterschelde kan in ieder geval 50 cm zeespiegelstijging nog aan (nu nog 45 cm overigens). Volgens de meest slechte vooruitzichten is dit nog steeds na 2050. Rijkswaterstaat heeft dus nog wel even tijd om te bedenken hoe ze hier een oplossing voor kunnen bedenken. De huidige Oosterscheldekering zal waarschijnlijk niet nog 200 jaar blijven staan. “Het probleem is dus wel urgent maar niet acuut” aldus Eric.

De kering bezoeken

De kering kun je sowieso altijd overheen rijden en is echt een indrukwekkend bouwwerk ook als je er niet doorheen mag lopen.

Het Topshuis is niet toegankelijk voor publiek, wel kun je dit gebouw van de buitenzijde bekijken.

Wel kun je deltapark Neeltje Jans bezoeken, dit is een themapark gevestigd op het voormalig werkeiland van de Neeltje Jans in de Oosterschelde. Naast het attractieve karakter van het park vervult Deltapark Neeltje Jans ook een educatieve functie met betrekking tot de Deltawerken.

Of neem eens een kijkje in het watersnoodmuseum wat Ria Geluk heeft opgericht een paar km verderop in Ouwekerk.